Drie jaar geleden werd het eerste kindje van Simon Keizer geboren en hij laat nu weten dat daarbij helemaal niets voelde. Geen vadergevoelens of liefde.
Simon schrok hiervan en besloot in therapie te gaan. Soms vindt hij het nog lastig en nu er een tweede op komst is, is hij benieuwd hoe het straks zal verlopen.
”26 juli 2017 19:54 uur: Kiki Keizer zag het levenslicht. Ons kleine meisje. Een zwangerschap lang was me verteld dat mijn leven voor altijd zou veranderen. Dat ik als persoon zou transformeren.”
”En toen het zover was gebeurde er niéts. Geen vadergevoelens, geen overstroming van geluk, maar wel veel verbazing. Waarom voelde ik dat allemaal niét? Ik werd bang, en verzweeg dat.”
”Pas na maanden durfde ik Anne Marie te vertellen dat ik ‘er geen gevoel bij had’. Ik WIST wel dat deze fase uit mijn leven heel bijzonder was, maar ik VOELDE het niet. En zo ging dat een héle tijd door.”
”Toen ik Anne Marie zo’n twee jaar (!) later gelukzalig en schaterlachend met Kiki over de vloer zag rollen besefte ik weer: wat ik hier zie, heb ik nog nooit gevoeld. Dat was voor mij de trigger om aan de bel te trekken.”
”Ik zocht hulp. Bij een geweldige psychologe ging ik een intensief en emotioneel traject in waarin ik heel veel geestelijke rommel heb moeten opruimen. En stukje bij beetje leerde ik weer te voelen.”
”Nog steeds ben ik bezig met die zoektocht, en het is een moeilijke en fijne zoektocht in één. Hulp zoeken is mijn beste beslissing ooit geweest! Tegenwoordig rol ik op zo’n zelfde manier met Kiki over de vloer.
Over een paar weekjes zal onze volgende baby op de wereld komen. Eens kijken hoe ik alles dit keer ga beleven!”